Sikou heeft een lange geschiedenis die haar tegenslagen en successen heeft gehad. Op de één of andere manier is het leven van een bedrijf zelden erg verschillend dan dat van mensen.
Het verhaal begint in 2009. Op dat moment is Sikou nog steeds een klein biologisch restaurant met een aanbod van zelfgemaakt roomijs, geproduceerd door vakman Bruno Lai. In 2011 ging het kleine restaurant failliet. Bruno was genoodzaakt zijn huis te verkopen om zijn schulden af te betalen. Toch gaf hij niet op, hij stroopte zijn mouwen op en probeerde opnieuw op te starten met zijn ijsatelier.
Een kleine groep particuliere investeerders maakten kennis met ons ijs en werden aangetrokken door de kwaliteit maar vooral ook door de filosofie die erachter zit. In 2012 werd het atelier en de onder curatele gestelde handelsnaam 'Sikou' teruggekocht. De investeerders erkenden Bruno als vennoot en het atelier kreeg een nieuw leven als verdeelpunt van bekers van 500ml. Het herstelplan bestond toen uit acht pagina's. De regels die ik toen uitschreef, regelen nog steeds de relatie tussen de partners en zijn nog niets veranderd.
Het atelier verhuisde snel van Anderlecht naar Etterbeek en de nieuwe verdeling in de bekers die we nu kennen begon in februari 2013. Onze bekers zien er anders uit dan wat je meestal in de schappen vindt. Geen agressieve marketing, gewoon informatieve communicatie op een openhartige en directe toon. Het merk Sikou zegt wat het doet, maar vooral ook wat het niet doet. Het verschil is dat de consument de beslissing neemt zonder te worden beïnvloed door commerciële verkooppraatjes of superlatieven.
De volgende uitdaging was om een kwalitatief ambachtelijk ijs toegankelijk te maken voor het grote publiek in een eerder teleurstellende markt. Het spreekt voor zich dat de biologische certificering deel uitmaakte van het DNA van dit project en werd gezien als bewijs en een logisch gevolg van het proces.
De recepten zijn ongewijzigd gebleven. Aan de andere kant was het een echte uitdaging om Bruno's werk en werkwijze te behouden in dit grotere productieopzet: rauwe melk en room, niet-onderhandelde prijzen met boeren, smaken gemaakt in de keuken van het atelier en onbewerkte of minimaal verwerkte grondstoffen. Het doel was om ijs en sorbets te maken volgens de regels van het vak in de ware zin van het woord.
Het succes kwam onmiddellijk en één jaar later was Sikou vertegenwoordigd in alle biologische speciaalzaken in Brussel en in het zuiden van het land net als bij het beroemde 'Rob, the gourmets market'.
In maart 2014 waren zowel de machines als Bruno uitgeput. De partners besloten het handmatig vullen te vervangen door een semi-automatisch vulsysteem. De bekers werden niet langer gevuld met een lepel maar door een vulsysteem terwijl de verpakking met de hand vastgehouden wordt. De verdeling veranderde ook: rechtstreekse levering aan de detailhandel met onze koelwagen werd vervangen door onrechtstreekse levering via transporteurs gespecialiseerd in logistiek.
Toen kwam de tweede grootste zakelijke transformatie, de eerste was de omschakeling van rechtstreekse verkoop in een ijssalon naar verkoop in voorgemaakte verpakkingen van 500ml. Om deze verandering te financieren was er nu eenmaal geld nodig... Opnieuw konden wij rekenen op steun. De steun van Brustart, de Gewestelijke Investeringsmaatschappij voor Brussel en de uitstekende financiële analist Sarah Hunger was in deze tijd voor ons van kapitaal belang, vergeef mij de woordspeling. Daarnaast voorzag ING ons tegen alle verwachtingen in van een ongedekte lening. De financiële verliezen van het eerste jaar waren aanzienlijk en nog steeds zijn we verbaasd dat de bank ons, twee personen die eerder al failliet waren gegaan, zo veel vertrouwen heeft geschonken...
Middelen werden geworven en de tweede investeringsronde vond plaats. Sikou was dan in staat om tot 5 keer zoveel volume te produceren voor een lagere arbeidskost. In hetzelfde jaar konden we ons aantal verkooppunten verviervoudigen en exporteerden we ons product naar Frankrijk. Een product waarvan de kwaliteit niet veranderd was en met een filosofie die nog steeds volkomen identiek was aan diegene die de sleutel vormde van de kaderovereenkomst die twee en een half jaar eerder werd opgeschreven.
Natuurlijk zal het bedrijf nog valkuilen op zijn weg tegenkomen, maar vandaag werd ons idee omgetoverd in zekerheid: de voedingsindustrie zit in een crisis en wij consumenten zijn ons daarvan bewust. Kwaliteitsproducten hebben een toekomst wanneer het gaat over voedsel geproduceerd door de voedingsindustrie en de praktijken van verborgen of verdachte ingrediënten.
We hopen dat de consument afstapt van minderwaardig voedsel en een strikt beperkt voedselbudget want niet alle producten kunnen bekeken worden met dezelfde goedgelovigheid en zonder een onderscheid te maken. Als we het merk Sikou moesten definiëren, zouden we zeggen dat het draait om roomijs en sorbets gemaakt volgens de regels van het vak. Als humor het beste medicijn is, kunnen we stellen dat dit ijs gemaakt is van... voedingsstoffen. Het lachwekkende of eerder treurige feit is dat ons onderscheidend criterium luidt als volgt: roomijs maken volgens de regels van het vak en zonder voedingsmiddelenchemie. Het enige wat we met zekerheid kunnen zeggen is dat de producten van onze concurrenten in het lagere prijssegment bevroren goedjes zijn met een zoete smaak.. Ik geef u mijn erewoord: het is zeker geen roomijs!